آیا نباید گریست ؟!!!

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد... آنچه خود داشت زه بیگانه تمنا می کرد

حافظ بزرگ

بنده سعید شجاعی سعدی بعنوان یک پژوهشگر و کارشناس صنعت جهانگردی (دو رشته تخصصی دیگر بنده برنامه ریزی اجتماعی و کامپیوتر است)  می پرسم :

چرا صنعت جهانگردی کشور را به اهلش نمی سپارید ! و برای کشور منافع سرشار اقتصادی و فرهنگی و امنیتی در سطح بین المللی بسیار بیشتر و  تضمین شده تر از آنچه که تیم مذاکره کننده هسته بزرگ و پر توان ما در وین بدست آورد ، بدست نمی آورید؟!


دیروز جمعه مورخ 26 تیرماه 1394 شاهد هجوم مشتاقانه چند صد هزار نفری  از سرتاسر میهن بزرگ ایران اسلامی در آبشار مارگون سپیدان استان فارس (در 105 کیلومتری شمال غرب شیراز) بودم . آبشاری که نه تنها زیباترین آبشار ایران که شاید چهارمین آبشار مهم دنیا هم باشد، اما این آبشار دارای کمترین امکانات لازمه است جاده باریک و پر پیچ و خم بسیار خطرناک آن و نبود امکانات کافی جا و اسکان و حتی نبود یک نیروی امنیتی و امدادرسانی و اورژانسی که مال و جان مسافران را در هنگام


 حادثه و تصادف حمایت کند و گوش بری دلالانی که یک وجب جا را برای نشستن خانواده های مسافران تا قیمت گرانترین هتل یک شهر بزرگ بالا برده اند همه و همه از دردها و کمبودها ناشی از بیتوجه ای و سوی مدیریت تایف بار است. همین جا از مقام عظمی ولایت که بارها فرموده اند به طبیعت گردی و کوهنوردی علاقمند و از همه دولتیان و و روسا و اعضای قوای سه گانه کشور و نیز قوای مسلح و غیره و صد البته از همه مردم خوب کشور و همه جهانیان دعوت می کنم تا از این آبشار بسیار زیبا و

منحصر بفرد



 دیدن نمایند و با چشم خود گفته بنده را راستی آزمایی فرمایند و نیز بنده سعید شجاعی سعدی نه فقط بعنوان یک شیرازی که بعنوان یک ایرانی که بخشی از عمرو تحصیلات و تجربه  خود را در رشته جهانگردی گذرانیده است  بعرض میرسانم :
هم بسیار خوشحال بودم که شاهد حضور بی سابقه جمعیت مشتاق برای دیدن یکی از زیباترین مناظر خلق شده توسط خالق هستی هستم و هم بسیار ناراحت و غمگین از بی امکاناتی و بی توجه ای همه دست اندر کاران مربوطه استان و حتی کشور به این منطقه بسیار مهم اقتصادی و فرهنگی و حتی


 بین المللی بودم . متاسفانه بنظر می رسد ریاست سازمان گردشگری و صنایع دستی در کشور ما بجای آنکه چه ازدیدگاه اقتصادی و سیاسی و حتی امنیتی و جایگاه بین المللی کشور ، متخصص ترین و مجرب ترین فرد بریاست  آن بر گزیده شود بنوعی حیات خلوت دولتها (چه اصلاح طلب و چه اصولگرا) بحساب آمده و هر گزینه ای که بعنوان وزیر یک وزارتخانه  به مجلس معرفی شده و رای نیاورد را ریسس این سازمان بسیار مهم می کنند و یا دوستان روسای جمهور که احتمالا رییس جمهور وقت


 بنوعی با آنها رودرب باستی دارد به ریاست این سازمان برگزیده می شود و این می شود که صنعت جهانگردی کشور با وجود دارا بودن بیشترین آثار مهم و ثبت شده جهانی 10 کشور اول دنیا هزار بار بدبختانه در سال دهها میلیارد دلار (اگر نگویم صدهها ) را از دست می دهد. بنده بعنوان یک کارسناس این صنعت بر این باورم اگر صنعت جهانگردی درست و بجا هدایت و مدیریت

 تخصصی گردد پتانسیل آن را دارد تا همه بودجه لازم کشور را بدون نیاز به فروش یک قطره نفت و مشتقات آن تامین کند. این صنعت بدلیل توان بسیار بالای فرهنگی و سیاسی در روابط بین الملل حتی از همه امکانات نظامی و امنیتی کشور می تواند بیشتر و آسانتر برای کشور تامین امنیت همه جانبه نماید باز اگر از امکانات و توانمندیهای آن درست و بجا در داخل استفاده گردد